Sangalala

Het is weer zondagavond….momentje om weer terug te blikken en te schrijven over de afgelopen weken.

James, de guard is gearriveerd, James de landlord is langs geweest voor een zondagmiddagborrel, de poesjes huppelen binnen wanneer ze honger hebben en de kipjes vinden zelf hun weg door de tuin.

Ik ben weer sinds een week terug in Mwanza. Enerverende week met op maandag twee keizersneden en volle zaal, op dinsdag meeting tussen District Health Management Teams van Mwanza en Neno district. Tijdens een 3 uur lange vergadering werd er van alles besproken op gebied van human resources, verwijzingen, transport etc. En een meeting is niet compleet als het niet start en eindigt met een prayer en er tussendoor Cola/Fanta wordt uitgedeeld met een kleine versnapering.
Op donderdag had ik besloten een vrouw die niet lekker ging te heropereren maar er was helaas geen bloed beschikbaar. Uiteindelijk heb ik vanuit Blantyre wel bloed kunnen laten komen maar toen was het al te laat voor een OK. Uiteindelijk is de OK verzet naar vrijdag, de dag dat ik zelf niet aanwezig was dus ben benieuwd hoe het afgelopen is.

Dit weekend had ik namelijk peer support meeting met alle doktoren en verpleegkundigen van VSO Health. Sommige volunteers had ik niet meer gezien sinds in-country-training, dus was sowieso leuk om weer bij te kletsen. Er werden verschillende presentaties gegeven door beginnende (waaronder ik) en ervaren volunteers over hetgeen ze hebben bereikt tot nu toe en met name waar je allemaal tegenaan loopt. Het is wel heel fijn te horen dat bijna elke volunteer wel tegen zelfde soort dingen aanloopt en om hier dan met zijn allen een discussie over te hebben. Ook DFID was aanwezig. Zoals meeste van jullie vanuit de media wel hebben meegekregen wordt funding vanuit DFID stopgezet, dit heeft nogal wat voeten in de aarde wat betreft ontwikkelingshulp in Malawi. Heel spijtig dat er steeds minder funding is voor ontwikkelingwerk. Het is natuurlijk niet altijd hard te maken hoe kosteneffectief en sustainable ontwikkelingwerk is….maar hoe was het zonder die hulp?? Vragen waar wij ook geen antwoord op hebben. Zo vroegen ook alle volunteers in meer of mindere mate zich af wat het effect is van hun inzet. Is het gapfilling alleen? Toch konden de meesten wel overwegend positief blijven en deel je door je inzet en fysiek aanwezig zijn op de werkvloer kennis en ervaringen en ben je wellicht toch een voorbeeldfunctie. Ook SMD (Society of Malawian Doctors) gaf een presentatie. Dit is eigenlijk een netwerk van alle artsen die werkzaam zijn in Malawi. Er worden in den lande workshops en meetings georganiseerd. Ik ga er zeker lid van worden!

De oriëntatie in Blantyre is verder prima gegaan. Chirurgische overdrachten in de ochtend waren erg leerzaam, daarnaast met name op de OK geweest. Wel leuk om dan zelf met een chirurg doorverwijzingen vanuit Mwanza te opereren, de uitkomst vervolgens aan de doorverwijzers in Mwanza terug te koppelen en een week later zelf bij terugkeer in Mwanza een patiënt weer helemaal gezond terug te zien :).
Bij openen van een patiënt is het altijd spannend wat je aan gaat treffen aangezien er geen geavanceerde diagnostiek beschikbaar is. Ook bij een keizersnede is het ook niet recht toe recht aan aangezien vorige operateurs wellicht niet zo netjes hebben geopereerd en de patiënten al een flink delay hebben eer ze op de operatietafel liggen.

De lijntjes in het ziekenhuis zijn kort. Vaak als ik een specifiek medicijn nodig heb ga ik het zelf vragen bij de apotheek en als ik perse een labresultaat wil dan loop ik even langs het lab. Je belt zelf het OK wanneer je een ingreep wilt doen en soms doe je ook verpleegkundige handelen als je zeker wilt weten dat iets ook daadwerkelijk dezelfde dag gebeurt.

De komende weken ga ik me ook richten op welk project ik zou kunnen starten met funding uit Nederland. Ik heb al een aantal ideetjes maar ga hier en daar goed navragen waar behoefte aan is etc.

Het sociale leven gaat ook nog steeds erg goed. Malawi is eigenlijk heel klein. Mensen uit de expatwereld en Malawianen uit de hogere klassen kom je eigenlijk overal wel weer tegen. Heb nog een optreden bijgewoond van de Black Missionaires, paar bbq’s gehad en soort van kroegentocht gehouden in Blantyre. Chichewa muziek blijft heerlijk dansbaar!
Dinsdag komt guard James met zijn vrouw bij mij op bezoek en gaan we samen Nsima en bonen maken, een Afrikaanse rok en jurkje is in de maak en Chichewa vordert ook al aardig.

Inmiddels heb ik ook mijn Malawiaanse rijbewijs. Ik had een nummer van een mannetje daar, even gebeld en diezelfde dag kon ik de kaart nog persoonlijk in zijn kantoor ophalen. Heerlijk toch! Ook de Neno police, die mij bekeurde wegens het niet hebben van adres op mijn auto, heeft me nog 2 keer gebeld. De volgende keer wil hij mij de lijst met regels laten zien (waar ik om had gevraagd) en eigenlijk wil ie natuurlijk gewoon een date. Maar altijd goed om de politie als vriend te hebben. Mwanza police is tot nu toe altijd erg vriendelijk.

De tijd vliegt om, elke dag heeft wel iets bijzonders. Zo was ik vandaag in de minibus op weg naar Mwanza en heb je gewoon 360 graden horizon met een heerlijk zonnetje, Chichewa muziekje op de achtergrond….tja en dat maakt de dag al een bijzondere dag….

Iedereen in Nederland ook een bijzonder dag! Sangalala (be happy)
Liefs Simone