Een week van winnen en verliezen

Lieve allemaal!!

Het is zondag en de rust in Blantyre lijkt weder gekeerd. Dit geeft mij mooi de tijd terug te blikken op de afgelopen week. Ik kan niet anders zeggen dan “Jee, wat een week” vol met indrukken, bizarre gebeurtenissen en leermomenten…

Laat ik beginnen op de kinderafdeling. ’s ochtends als wij, medici, de overdracht hebben, worden de afdelingen schoongemaakt wat inhoudt dat alle kinderen met hun guardians (meestal moeders) de afdeling moeten verlaten. Buiten krioelt het dan dus van de mensen, soms huilend als er weer een kind is overleden. Als alles soort van schoon is begint de ronde op de afdeling. De eerste 2 dagen heb ik doorgebracht op malnutrion ward, ongelofelijk hoeveel ondervoede kinderen. De meesten krijg je wel weer op de rit, maar zodra er hiv onderliggend is, blijft het gewicht vaak haperen op een veel te laag niveau. Zo’n 20-25% van de ondervoede kinderen is besmet met HIV, dus dat levert veel machteloze situaties op in het ziekenhuis. Daarna op de high dependency unit geweest, waar nog ziekere kinderen liggen met o.a. hartfalen, nierfalen, severe malaria, diabetische ontregeling…En als je denkt dat dit de ziekste kinderen zijn is er nog de oncology ward met indrukwekkende problematieken van kaposi sarcoma, lymfomen, neuroblastoom. Gelukkig worden er ook veel kinderen beter en is medische bijdrqge weker niet voor niets!!

Door al deze indrukken en de warme, toch wel vieze lucht die je inademt op de afdelingen was ik erg moe deze week. Echter kwam zaterdag de energie weer terug en die is weer volledig verbruikt :)

Zaterdag was de grote dag: Malawi moest voetballen tegen Togo in Kamuzu stadion in Blantyre. Kaartjes slechts 1 euro. ’s Ochtends was de spanning al voelbaar en was de straat al gekleurd met rood en klonken de fufuzelas weer!!
Samen met Margot, Laurent, Belgische buren gingen we op weg. Malawianen vroegen onderweg steeds wie we gingen supporten: Malawi natuurlijk!!

Bij aankomst was het stadion al goed gevuld en rood gekleurd. Via achteringang waren we zo binnen en hadden we prima uitzicht op het veld. Aangezien ik nog een kaartje over had, heb ik nog een jongetje blij kunnen maken…De sfeer zat er meteen goed in en de voetballiederen zijn vrij universeel en ‘Kuwina Malawi’ (dat Malawi wint) konden we al vrij snel meeroepen.
5 min na de aftrap hadden WE een penalty tegen, maar ONZE keeper wist hem te stoppen. We waren, zoals je wel kunt begrijpen, net zo eufoor als dat er gescoord zou zijn. Eigenlijk vanaf dat moment al beheerste Malawi de wedstrijd, niveau was dan niet al te hoog maar in de eerste helft werd het 1-0 voor Malawi….dus ja feestvreugde allom!

De tweede helft ging het helaas regenen en niet zo’n beetje ook. Paraplu’s, plastic tasjes werden met zijn allen gedeeld om proberen nog een beetje droog te blijven. Dit in tegenstelling tot veel Malawianen die door de 1-0 eindzege zo eufoor waren, dat ze een regendans deden. Jaja Malawi beated Togo, volgende wedstrijd is tegen Chad in Chad…

Het bleef maar regenen en besloten nog even ergens binnen het stadion te schuilen. Het was de eerste keer in Malawi dat ik het echt koud had, de sfeer was wel warm tot ik opeens een massa mensen voorbij zag rennen en ik op het zelfde moment bedwelmd werd door een penetrante geur. De fight or flight reactie kwam toen ook bij ons in actie en besloten we ook maar hard te rennen en vooral niet in te ademen. De hele tijd zoveel moeite gedaan nog enigszins droog te blijven en de schoenen wit te houden maar nu was het blik op oneindig en werd er gewoon recht door de modder gebanjerd.. Met prikkende huid en ogen en compleet bedropen, waren we alle veilig weer buiten. Wat bleek nu: de Malawiaanse politie notebene had traangas gespoten, gewoon om iedereen wat sneller uit het stadion te krijgen. Dat doel was geslaagd, maar als ze het gevraagd hadden waren we ook wel zelfstandig vertrokken!!

Toen een minibus ingedoken, lekker dampend op elkaar. Daarna ook op laatste stukje naar huis een regendans gedaan, wij als Mzungu samen met de negers :)..Weer veilig thuis moesten we toch wel weer hard lachen om de bizarre gebeurtenissen. Avontuur was het zeker!

Na warme douche en kop thee en de traangas weer verdampt zijn we uiteten gegaan en daarna hebben we de overwinning gevierd in Chez Ntemba. Een echte bar-disco voor locals. Iedereen danst met elkaar en veel ruimte wordt er niet overgelaten hihi. Ook grappig is dat de mannen ook innig dansten met onze enige blanke man in ons midden. Hier is dat normaal aangezien homo zijn niet in Malawiaanse vocabulaire voorkomt. Muziek was een goede mix van Malawiaanse en Westerse hits. En qua dansen hoef je alleen het ritme van de Malawiaan te volgen….Echter door al het op elkaar gedans heeft iemand weten onze gezamenlijke tas te openen en was mijn portemonnee, en sleutels en gsm van Jolijn verdwenen. Was echt balen maar ik had het geluk dat ik mijn portemonnee weer heb teruggevonden, wel zonder geld maar wel met rijbewijs. Gekke is dat je dan eigenlijk daarna relatief extra blij bent! En voor ons weer een Afrikaanse ervaring en leerpunt geen tas meer mee te nemen. Niet close dansen is namelijk geen alternatief….:)


Al terugkijkend op de hele week was het weer een indrukwekkende week, van winnen en verliezen maar zeker met de balans doorgeslagen naar winnen! En niet alleen voor mij op persoonlijk en professioneel vlak, maar ook voor het Malawiaanse voetbalelftal en gelukkig voor die kinderen die het ziekenhuis weer beter verlaten hebben!

Allemaal een fijne zondag,
Veel liefs, Simone