Koningspaar geboren!
Door: Simona
Blijf op de hoogte en volg Simone
02 Maart 2011 | Malawi, Blantyre
Vandaag, 2 maart 2011, is de dag waarop ik voor het eerst in mijn leven zonder supervisie 2 Afrikaanse baby’s met een keizersnede ter wereld heb gebracht! Intussen zijn de zweetdruppels gedroogd maar nog geen tijd om rustig achter over te zitten. Eenmaal de operatie gedaan blijft de patiënt jouw patiënt tot hij/zij gezond en wel het ziekenhuis heeft verlaten. En voor de eerste patiënt moeten we echt onze vingers kruisen.
Bij aankomst in operatiekamer moet de patiënte zelf vanaf de brancard op de operatietafel klimmen met als extra hindernissen dat ze ook zelf de katheter en infuuszak in een hand moet vasthouden en daarnaast de weeën die doorgaan. Ondertussen gaat de operateur zich steriel maken en dat houdt hier in handen wassen met water en gewone zeep en vervolgens 2 paar te grote handschoenen. Dan volgt grondige desinfectie van de patiënt en dat is hard nodig omdat de gazen na het boenen ook net als de afrikanen bruin gekleurd zijn :). Lappen met gaten worden gebruikt om het operatieveld te creëren en dan kan het mes in de patiënt worden gezet.
De eerste patiënte was een 35-jarige vrouw met AIDS met o.a. Kaposi sarcoma (= bloedvat/lymfevat gezwellen veroorzaakt door een virus die tot uiting komen door de lage weerstand bij Hiv-geïnfecteerde patiënten). Zij slikte HIV-remmers en had chemotherapie voor de Kaposi sarcoma. Daarnaast koorts, mediaan (lengterichting) litteken van eerdere keizersnede, niet vorderende ontsluiting, rood gekleurde urine (kan teken zijn van al gescheurde baarmoeder) en dit snoepje van de week werd mijn eerste sectio kandidaat…mhmmm
Dus moet ik toegeven dat ik toch vrij zenuwachtig was en mijn hand een lichte trilling had. Bij openen van de baarmoeder was er een onaangename geur, deja-vu van de geur van die geplette gekko in mijn badkamer. Baarmoeder was dus al geïnfecteerd. Een zoon met goede start werd geboren! Daarna kon er gestart worden met sluiten van baarmoeder en dat valt niet mee met catgut draden (kattendarm, dik, glad) en botte materialen. Nu snap ik wat beter dat het er als toeschouwer wellicht niet al te professioneel uitziet. Ondanks wat extra hechtingen en dubbellaagse sluiting van de baarmoeder bleef het lichtelijk bloeden, maar toch besloten het hierbij te laten.
Na de operatie weer even boenen en moet de patiënt ook bijna weer zelfstandig met nu nog een extra hindernis, namelijk benen die door ruggenprik nog verdoofd zijn, op de brancard kruipen en dan wordt de patiënt op de gang gereden en wordt dan hopelijk snel opgehaald door een zuster van de afdeling….Nu maar hopen dat mijn aantekeningen om haar direct een cocktail van antibiotica te geven ook worden uitgevoerd en dat haar eigen immuunsysteem haar best gaat doen! En ook al zal ze het gevecht tegen de AIDS niet winnen, wil ik haar niet nu al verliezen…
Daarna maar gelijk weer een 2e keizersnede gedaan, dit was relatief een makkie aangezien het ging om een 18-jarig meisje, HIV-negatief, geen eerdere littekens en geen infectie! Op verzoek van de patiënte hebben we vóór de keizersnede even een gezamenlijk gebedje gedaan. Vanavond zal ik voor de eerste patiënt nog even een gebedje achteraf doen….amen
Een dochter met goede start werd geboren! Geen bloedingen, duidelijke anatomie voor uitleg aan studente en een prachtig eindlitteken.
Morgen vrije dag aangezien het Martyrs day is waarop mensen, die voor de vrijheid van Malawi zijn gestorven, worden herdacht....Laten we hopen dat ik niet ook ‘mijn’ patiënten moet gaan herdenken of dat alle familie van de patiënten uit het hele ziekenhuis het ziekenhuis al zingend rondgaan als eer aan iemand die die dag gestorven is.
Liefs
PS toch net alvast even terug gegaan naar het ziekenhuis. Beide patiënten zijn nog oké…maar zoals verwacht nog niet aan de antibiotica en nog geen enkele vitale parameter gemeten…ach ja…het zou anders geen Afrika zijn :)
Bij aankomst in operatiekamer moet de patiënte zelf vanaf de brancard op de operatietafel klimmen met als extra hindernissen dat ze ook zelf de katheter en infuuszak in een hand moet vasthouden en daarnaast de weeën die doorgaan. Ondertussen gaat de operateur zich steriel maken en dat houdt hier in handen wassen met water en gewone zeep en vervolgens 2 paar te grote handschoenen. Dan volgt grondige desinfectie van de patiënt en dat is hard nodig omdat de gazen na het boenen ook net als de afrikanen bruin gekleurd zijn :). Lappen met gaten worden gebruikt om het operatieveld te creëren en dan kan het mes in de patiënt worden gezet.
De eerste patiënte was een 35-jarige vrouw met AIDS met o.a. Kaposi sarcoma (= bloedvat/lymfevat gezwellen veroorzaakt door een virus die tot uiting komen door de lage weerstand bij Hiv-geïnfecteerde patiënten). Zij slikte HIV-remmers en had chemotherapie voor de Kaposi sarcoma. Daarnaast koorts, mediaan (lengterichting) litteken van eerdere keizersnede, niet vorderende ontsluiting, rood gekleurde urine (kan teken zijn van al gescheurde baarmoeder) en dit snoepje van de week werd mijn eerste sectio kandidaat…mhmmm
Dus moet ik toegeven dat ik toch vrij zenuwachtig was en mijn hand een lichte trilling had. Bij openen van de baarmoeder was er een onaangename geur, deja-vu van de geur van die geplette gekko in mijn badkamer. Baarmoeder was dus al geïnfecteerd. Een zoon met goede start werd geboren! Daarna kon er gestart worden met sluiten van baarmoeder en dat valt niet mee met catgut draden (kattendarm, dik, glad) en botte materialen. Nu snap ik wat beter dat het er als toeschouwer wellicht niet al te professioneel uitziet. Ondanks wat extra hechtingen en dubbellaagse sluiting van de baarmoeder bleef het lichtelijk bloeden, maar toch besloten het hierbij te laten.
Na de operatie weer even boenen en moet de patiënt ook bijna weer zelfstandig met nu nog een extra hindernis, namelijk benen die door ruggenprik nog verdoofd zijn, op de brancard kruipen en dan wordt de patiënt op de gang gereden en wordt dan hopelijk snel opgehaald door een zuster van de afdeling….Nu maar hopen dat mijn aantekeningen om haar direct een cocktail van antibiotica te geven ook worden uitgevoerd en dat haar eigen immuunsysteem haar best gaat doen! En ook al zal ze het gevecht tegen de AIDS niet winnen, wil ik haar niet nu al verliezen…
Daarna maar gelijk weer een 2e keizersnede gedaan, dit was relatief een makkie aangezien het ging om een 18-jarig meisje, HIV-negatief, geen eerdere littekens en geen infectie! Op verzoek van de patiënte hebben we vóór de keizersnede even een gezamenlijk gebedje gedaan. Vanavond zal ik voor de eerste patiënt nog even een gebedje achteraf doen….amen
Een dochter met goede start werd geboren! Geen bloedingen, duidelijke anatomie voor uitleg aan studente en een prachtig eindlitteken.
Morgen vrije dag aangezien het Martyrs day is waarop mensen, die voor de vrijheid van Malawi zijn gestorven, worden herdacht....Laten we hopen dat ik niet ook ‘mijn’ patiënten moet gaan herdenken of dat alle familie van de patiënten uit het hele ziekenhuis het ziekenhuis al zingend rondgaan als eer aan iemand die die dag gestorven is.
Liefs
PS toch net alvast even terug gegaan naar het ziekenhuis. Beide patiënten zijn nog oké…maar zoals verwacht nog niet aan de antibiotica en nog geen enkele vitale parameter gemeten…ach ja…het zou anders geen Afrika zijn :)
-
02 Maart 2011 - 16:54
Ed:
Holy sh*t zeg wat indrukwekkend. Ik geloof dat mijn placement wel heel wat minder spannend is. Maar de kans dat ik tijdens het uitvoeren van mijn werk flauwval is dan ook wel weer een stuk minder. ;-)
Vakwerk Simoon !
Ed -
02 Maart 2011 - 17:11
Paula:
Lieve Simone wat een ervaring dat twee koningskinderen (via de handen van prinses Goudlokje) door de keizer ter wereld zijn gekomen. Maar die vrouwen zijn ook bikkels hoor. Houdt ze maar goed in de gaten. Liefs van ons we nemen ons petje voor je af. XX -
02 Maart 2011 - 17:34
Marjolijn:
Jeetje Simone wat een ontzettend heftig verhaal. Maar wat een goed werk ben je aan het doen daar. Diep respect!!
X Marjolijn -
02 Maart 2011 - 17:44
Maaike:
Goed gedaan! Echt stoer!
Hier op Ameland een stuk minder spannend, maar wel heel leuk.
X -
02 Maart 2011 - 18:39
Jud:
Wow, Siem....Kanjer!!!!
Ik sta hier echt met mijn mond vol tanden je verhaal te lezen.
Respect schatje!!!!
liefs Jud -
02 Maart 2011 - 18:51
Carla:
Goed gedaan meissie, we zijn trots op jouw.
XXXX -
02 Maart 2011 - 20:58
Karla:
Jemig Simone,
Behoorlijke vuurdoop! Je verhaal zou zomaar een hoofdstuk uit het boek van Adriaan Groen (Vertrapt gras) kunnen zijn. Jij kan naar aanleiding van dit jaar in Afrika de verhalen die je hier opschrijft ook heel goed bundelen, en voilà, je eerste boek, alleen nog ff een uitgever zoeken :-). Echt super gedaan zeg, hoop voor jou (en de patiënt natuurlijk) dat de eerste vrouw het ook haalt. Houd ons op de hoogte!
X-Karla -
02 Maart 2011 - 23:46
Maarten:
Top Simon! -
03 Maart 2011 - 07:30
Channa:
Hey Simoon,
Goed gedaan zeg! Zie wel dat je het niet verleerd. Zelfs met die "handicappen" daar. Kanjer!
Liefs -
03 Maart 2011 - 08:14
Moniek:
Pfffffff respect! Dit is natuurlijk wel de echte tropen shit. Echt zo knap van je... Je doet het ook wel maar "gewoon". Goed bezig!
Dikke knuffel Moniek -
03 Maart 2011 - 09:23
Danielle,die Van Rob:
Hey Simone,
Erg leuk om te lezen! Vooral heel herkenbaar zoals de patienten (en soms met hulp van hun familie) alles moeten doen! En wij maar toekijken...
Geniet van je vrije dagje!
Groetjes! -
03 Maart 2011 - 12:53
Marije Gordinou:
Respect!! Wat een verantwoordelijkheid, en allemaal goed gegaan. Echt heel knap. Ben blij weer veel positiviteit (zen) in je verhaal te lezen :) Kunnen ze die AB niet op de OK geven? En is er een anesthesist of moest je ook zelf de spinaal zetten?
Zet m op, en geniet ervan, kus marije -
04 Maart 2011 - 15:32
Irma:
Yo Van der Vliet!
Held! See one, do one, teach one! Zo'n goede tropenleus. Ben onder de indruk, hoop dat je mij het laatste kunt doen... Gaaf dat ik de zelfde dag een sectio op een gemelli heb gedaan, 2 stuiten. Zonder HIV...met supervisie....en alle materialen goed en aanwezig....Was een blij vogeltje, maar begin me bijna een loser te voelen, ha ha. Nog een maandje lieverd!
X
-
07 Maart 2011 - 22:05
Christine:
He Simone,
Zelfs hechtingen van catgut worden met jouw handen vast mooie littekens! Kwaliteit verloochend zich zelfs met beperkte middelen niet. De vraag is alleen wie haalt ze er straks weer uit?
Ook al missen we je allemaal heel erg op de poli, het is natuurlijk fantastisch wat je daar doet! Zet hem op!!
Liefs, Christine
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
