Een lach maar soms ook een traan...
Door: Simona
Blijf op de hoogte en volg Simone
05 Augustus 2011 | Malawi, Mwanza
…dit geldt met name voor maternity. Er zijn vele hoogtepunten maar daar tegenover helaas ook de dieptepunten.
Een lach op de gezichten van maternity personeel, we zijn meestal vrolijk gestemd, proberen werk goed te doen met op de achtergrond een vrolijk muziekje. Een big smile voor alle mooie negerbabies die gezond ter wereld komen, ze zijn werkelijk een cadeautje als ze in een Afrikaanse doek gewikkeld zijn. Een respectvolle lach voor al die sterke vrouwen die gelijk na de bevalling weer opstaan en zorg dragen voor hun kind.
Een traan voor elke dag weer grote tekorten aan gaas, handschoenen, antibiotica, katheterzakken met als gevolg patiënten die in hun eigen urine moeten liggen, toename aan post-operatieve infecties met soms heropenen van de buik als gevolg. Een traan uit frustratie dat alles zoek raakt in de troep en wanorde op de afdeling. Een walvistraan voor alle voldragen neonaten die sterven tijdens of na de bevalling. Zo heb ik gisteren een kind verloren na complexe stuitbevalling. De regel is dat alle primigravida (eerste x zwanger) met een stuit een keizersnede krijgen. Echter kwam patiënt al met volledige ontsluiting binnen en op OK aangekomen was het te laat de keizersnede in te zetten. Terwijl ik nog met tranen in mijn ogen aan het overdenken was wat mijn aandeel was in het overlijden van dit kind, spreekt de OK-zuster met bemoedigende woorden: Je hebt in ieder geval een keizersnede voorkomen! Toen kon er gelukkig toch een klein glimlachje vanaf. Maar de tranen bij moeder en met groot risico dat ze verstoten wordt door haar man en schoonfamilie maakt het tot een groot dieptepunt.
Verder één en al euforie bij het op de wereld zetten van een drieling. Dat ik dat mag meemaken in 1,5 jaar obstetrie ervaring is een unicum! En deze week met goed gevolg een enorme (3 liter!) abdominale cyste operatief verwijderd…obstetrie blijft intrigerend!
Verder in het ziekenhuis een traan voor alle HIV-ellende en voor de DHO (district health officer) die geen hart heeft voor patiënten in Mwanza district. Maar petje af voor al de clinical officers die daarentegen een groot hart hebben voor hun patiënten en erg gemotiveerd zijn te leren! En je geloofd het niet maar we hebben sinds kort WIFI internet in het ziekenhuis!
Het straatleven is ook altijd enorm vrolijk. Iedereen begroet elkaar, mensen lachen, muziek staat aan, meestal schijnt het zonnetje. Kinderen uit mijn straat die op je af komen rennen en je omhelzen, zo heerlijk! Alles komt voorbij en is te koop.
En wat ook zorgt voor een grote lach: na een dag hard werken thuiskomen en vervolgens een boterham met hagelslag of kaas nuttigen!
Wat een lach en een traan tegelijk opleverde was het (weder)weerzien met mijn ouders in Mwanza. Mijn ouders zijn op een groepsreis en zouden door Mwanza komen om vervolgens door te reizen naar Mozambique. Het was heel bijzonder ze weer even te zien op het ziekenhuisterrein. De hele groep was ook zo enthousiast over wat ik hier doe en hebben nog geld gedoneerd voor het ziekenhuis.
Vanavond lekker dansen @ club Mwanza. Gegarandeerd succes voor een lach op ieders gezicht, want dansen dat brengt iedereen samen!
Wanneer de mond glimlacht, glimlacht het hart!
Simone
Een lach op de gezichten van maternity personeel, we zijn meestal vrolijk gestemd, proberen werk goed te doen met op de achtergrond een vrolijk muziekje. Een big smile voor alle mooie negerbabies die gezond ter wereld komen, ze zijn werkelijk een cadeautje als ze in een Afrikaanse doek gewikkeld zijn. Een respectvolle lach voor al die sterke vrouwen die gelijk na de bevalling weer opstaan en zorg dragen voor hun kind.
Een traan voor elke dag weer grote tekorten aan gaas, handschoenen, antibiotica, katheterzakken met als gevolg patiënten die in hun eigen urine moeten liggen, toename aan post-operatieve infecties met soms heropenen van de buik als gevolg. Een traan uit frustratie dat alles zoek raakt in de troep en wanorde op de afdeling. Een walvistraan voor alle voldragen neonaten die sterven tijdens of na de bevalling. Zo heb ik gisteren een kind verloren na complexe stuitbevalling. De regel is dat alle primigravida (eerste x zwanger) met een stuit een keizersnede krijgen. Echter kwam patiënt al met volledige ontsluiting binnen en op OK aangekomen was het te laat de keizersnede in te zetten. Terwijl ik nog met tranen in mijn ogen aan het overdenken was wat mijn aandeel was in het overlijden van dit kind, spreekt de OK-zuster met bemoedigende woorden: Je hebt in ieder geval een keizersnede voorkomen! Toen kon er gelukkig toch een klein glimlachje vanaf. Maar de tranen bij moeder en met groot risico dat ze verstoten wordt door haar man en schoonfamilie maakt het tot een groot dieptepunt.
Verder één en al euforie bij het op de wereld zetten van een drieling. Dat ik dat mag meemaken in 1,5 jaar obstetrie ervaring is een unicum! En deze week met goed gevolg een enorme (3 liter!) abdominale cyste operatief verwijderd…obstetrie blijft intrigerend!
Verder in het ziekenhuis een traan voor alle HIV-ellende en voor de DHO (district health officer) die geen hart heeft voor patiënten in Mwanza district. Maar petje af voor al de clinical officers die daarentegen een groot hart hebben voor hun patiënten en erg gemotiveerd zijn te leren! En je geloofd het niet maar we hebben sinds kort WIFI internet in het ziekenhuis!
Het straatleven is ook altijd enorm vrolijk. Iedereen begroet elkaar, mensen lachen, muziek staat aan, meestal schijnt het zonnetje. Kinderen uit mijn straat die op je af komen rennen en je omhelzen, zo heerlijk! Alles komt voorbij en is te koop.
En wat ook zorgt voor een grote lach: na een dag hard werken thuiskomen en vervolgens een boterham met hagelslag of kaas nuttigen!
Wat een lach en een traan tegelijk opleverde was het (weder)weerzien met mijn ouders in Mwanza. Mijn ouders zijn op een groepsreis en zouden door Mwanza komen om vervolgens door te reizen naar Mozambique. Het was heel bijzonder ze weer even te zien op het ziekenhuisterrein. De hele groep was ook zo enthousiast over wat ik hier doe en hebben nog geld gedoneerd voor het ziekenhuis.
Vanavond lekker dansen @ club Mwanza. Gegarandeerd succes voor een lach op ieders gezicht, want dansen dat brengt iedereen samen!
Wanneer de mond glimlacht, glimlacht het hart!
Simone
-
05 Augustus 2011 - 14:39
Maaike:
Wat een mooi verhaal -
05 Augustus 2011 - 19:12
Marije:
Lieverd,
Wat een verhaal! Krijg echt een brok in mijn keel bij je verhaal van het overleden kindje..Zeker nu ik een gezonde zoon hier bij me heb liggen!
En die Drieling: zo bijzonder lijkt me! Wat een genieten zeg!
Dikke kus Marije en natuurlijk een nog dikkere kus en knuffel van Jurre -
05 Augustus 2011 - 20:58
Lieke:
Je bent een kanjer!!! Ik heb enorm veel bewondering voor je.
x
Lieke -
06 Augustus 2011 - 12:48
Carla:
Wat zijn we toch trots op je! De lach en de traan zijn zo begrijpelijk in de situatie van de hulp en de zorg die je aan deze mensen geeft! Kanjer!!
Liefs van ons -
07 Augustus 2011 - 21:47
Moniek:
Held!
Wat moet je soms voor onmogelijke keuzes komen te staan... Maar ik weet zeker dat het altijd de juiste zijn en dat je echt een enorm verschil kunt maken voor de mensen daar! Keep up the good work!!! X -
08 Augustus 2011 - 06:44
Marije Gordinou:
Glimlach :) -
14 Augustus 2011 - 10:47
Hans En Tonny.:
He Topper we leven erg met je mee .
Fijn dat jij je er voor in zet de mensen
daar zo te helpen het ga je goed.
Veel liefs en kussen Hans en Tonny. -
16 Augustus 2011 - 13:05
Paula En Gerard:
Lieve Simone,
Wij kijken terug op een geweldige tijd met jou. Wij hebben kunnen zien hoe je met jouw inzet probeert het verschil te maken. Je hebt bijna tot geen middelen tot je beschikking, zelfs geen paracetamol om de vrouwen te geven als pijnbestrijding. Vooral ook niet te vergeten de zwangere vrouwen die vanaf de 34ste week naar het ziekenhuis komen lopen. Voor 24 is er binnen plaats. De overige vrouwen (soms wel 80) slapen buiten met hun bagage en kinderen. Nu in de winterperiode en de regenperiode nog op komst in onze ogen onmenselijk.
We hopen er vanuit Nederland iets aan te kunnen gaan doen!!
Bijzonder was ook te zien hoe jij nu al zo goed hun taal spreekt.
De mensen zijn geweldig en verdienen beter, maar ja het blijft een klein druppeltje en dweilen met de kraan open. Toch weten wij zeker dat jij een bijzondere positieve bijdrage levert. De Maliwanezen zijn dol op je.
Dat hebben wij mogen ervaren.
Liefs van ons
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
